కవితా మకరందాలు

 నవ్వునేనై   నేనునువై

నువ్వెప్పు డూ  నాలోనే

కారు మబ్బుల్లా కమ్ముకొచ్చిన

చీకటిదారుల్లో  నైనా

నైరశ్యాల్ని చీల్చుకొచ్చిన

మెరిసే  వెన్నల  వేలుతురులోనైనా

నాలోలోపలికి  ప్రకాశంగా 

ప్రవహిస్తూ నవ్వు  నేనై 

నేను  నువై

 

 

నేననే  చీకటి దేహం చుట్టూ

జ్ఞాపకాల  వెలుతురుపూల హారంలా  నువ్వు

నీ  మాటలు మధురామృతం 

గ్రోలి  నేను

మరణహాలాహలాన్ని సైతం

అలవోకగా  హరించుకోగలనుకదా

నేస్తమా 

నీ  జ్ఞాపకం

అనుక్షణం  చిరంజీవి  కదా!