నువ్వెప్పుడూ నాలోనే కారుమబ్బుల్లా కమ్ముకొచ్చిన చీకటి దారుల్లో నైనా నైరాశ్యాల్ని చీల్చుకొచ్చిన మెరిసే వేన్నల వెలుతురుల్లోనైనా నాలోలోపలికి ప్రకాశంగా ప్రవహిస్తూ నువ్వునేనై నేను నువ్వై ........ నేననే చీకటి దేహంచుట్టూ జ్ఞాపకాల వెలుతురు పూలహారంలా నువ్వు నీ మాటలు మధుర్యా మృతం గ్రోలి నేను మరణ హాలాహలాన్ని అలవోకగా హరించు కోగలనుకదా నేస్తమా నీ జ్ఞాపకం అనుక్షణం చిరంజీవీ కదా !
1 కామెంట్:
మీ కవిత చాలా బాగుంది
--
ganesh behara
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి